عادت به بی کسی
گاهی با خود فکر می کنم که اگر هیچ کس را نداشته باشم بهتر است
تنهایی از ابتدا ، با همه بی رحمی اش، بهتر است از اینکه تنها نباشی و تنهایت بگذارند
پرنده هایی که در قفس هستند شاید از آزادی محرومند
اما در عوض به بی کسی عادت کرده اند .
و این نعمت بزرگی است که بدانند لحن صدای پرنده دیگری تنهایی شان را دو چندان نخواهد کرد
و اما چه زود آن زمان که ناملایمات زندگی ظاهر می شوند ،تازه می فهمی که بی کس و تنهایی.
نظرات شما عزیزان: