ناگفته های دل های خسته

گاهی دلت از سن و سالت می گیره ، آخه

آخه بزرگ که باشی باید بغض های زیادی را بی صدا دفن کنی.

بزرگ که باشی باید غمخوار کوچولوهای زیادی باشی . باید حواست به همه باشه .

یه موقع کسی از حرفت یا برخوردت ناراحت نشه. و هزار مشکل دیگه که همشون

به خاطر این که بزرگی به سراغت میان . ای کاش کوچک بودیم .

کوچک که بودیم نهایت بازه زمانی دل گرفتن مان به اندازه تبخیر یک قطره شبنم بود.

و به قول شاعر کوچک که بودیم :

رنگ گل جمال دیگر در چمن داشت

آسمان جلال دیگر پیش من داشت

نه مرا سوز سینه بود

نه دلم جای کینه بود