ناگفته های دل های خسته

امشب در لابلای بغض فروخورده شب به یک نکته مهم پی بردم و آن اینکه :

کلیدهای کیبورد هنوز دوستم دارند . 

تنها کسان من که مهربانانه دستانم را لمس می کنند

آنها همیشه با من بوده اند .

چه امروز که تنهایم و چه دیروز که تنها نبودم .

دوستانی دارم آرامش بخش تر از لحن صدای پرندگان بهاری

که گهگاهی سراغی می گیرند و می روند تا در اعماق ابهامات زندگی گم شوند

اما کلیدها همچنان یار صمیمی من هستند.

گاهی با خود فکر می کنم که اگر هیچ کس را نداشته باشم بهتر است 

تنهایی از ابتدا ، با همه بی رحمی اش، بهتر است از اینکه تنها نباشی و تنهایت بگذارند

پرنده هایی که در قفس هستند شاید از آزادی محرومند 

اما در عوض به بی کسی عادت کرده اند .

و این نعمت بزرگی است که بدانند لحن صدای پرنده دیگری تنهایی شان را دو چندان نخواهد کرد  

و اما چه زود آن زمان که ناملایمات زندگی ظاهر می شوند ،تازه می فهمی که بی کس و تنهایی.

دیشب تصمیم گرفتم به سوی او بروم بدون هیچ گله و شکایتی.

او که پناهگاه همه بی پناهان و طرد شدگان است .

ای کاش او مرا از در خانه اش رد نکند که اگر رد کند جای دیگری نیست که به آن پناه برم.

ولی او حتماً مرا در پناهگاه خود خواهد پذیرفت .

او به من قول داده است ...

خواستم بنویسم : یکی بود ، یکی نبود 

اما یادم آمد که هنوز هم کسی هست 

کسی که همدم همه تنهایان این دنیای تنهاست

پس از نو برایت می نویسم : 

یکی بود ، هنوز هم هست

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم

موجیم که آسودگی ما عدم ماست

یادم باشد حرفی نزنم که در کسی ابهام ایجاد کند .

نگاهی نکنم که کسی بفهمد تنهایم .

اصلاً من تنها نیستم . تنهایی یعنی ...

روز و روزگار خوش است ، تنها دل ما دل نیست.

 در این نیمه های شب ، باران خیال بر پنجره دلم در حال زنده کردن خاطره ها و یادهاست.

یاد آن شبی افتادم که به خدا در حال راز و نیاز گفتم : حال همه ما خوب است اما تو باور مکن . 

و امشب همان حس در دلم غوغا می کند .

امشب تنهاتر از همیشه ام . حتی استکان چایی هم طاقت با من بودن را نداشت . 

کسی در تاریکی شب به من گفت شاید خاطر آدم ها هم طاقت با خاطرات تو ماندن را نداشته باشد.

« من آمده ام که مسابقه را تمام کنم »

در سال 1968 مسابقات المپیك در شهر مكزیكوسیتی برگزار شد. در آن سال مسابقه دوی ماراتن یكی از شگفت انگیزترین مسابقات دو در جهان بود. دوی ماراتن در تمام المپیكها مورد توجه همگان است و مدال طلایش گل سرسبد مدال های المپیك. این مسابقه به طور مستقیم در هر 5 قاره جهان پخش میشود.
كیلومتر آخر مسابقه بود ...

ادامه مطلب

غروب در نفس گرم جاده خواهم رفت 

پیاده آمده بودم ، پیاده خواهم رفت

شیشه پنجره را باران شست

از دل تنگ من اما ...