ناگفته های دل های خسته

بهار است ، شبی از شب های ماه زیبای اردیبهشت ، اما 

اما دل من بهاری نیست ، دلم هوایی زمستانی دارد. 

دردها و غم ها ناجوانمردانه هجوم می آورند و 

دل من را تنها گیر آورده اند . خدایا ، ای بهترین مهربان

در این نیمه شب سرد بهاری چه کسی جز تو غمخوارم خواهد بود؟

چه کسی ؟ چه کسی دردهایم را تسکین خواهد داد ؟

در این سکوت مطلق نیمه شب و در این وسعت نامهربانی خیال

نمی خواهی دستی بر دلم بکشی و 

و هر آنچه دردها همچون موج هایی سهمگین برایم به ارمغان آورده اند را

بسان ساحلی آرام از آنان بگیری ؟

دلم بس گرفته است و قلبم جز درد چیزی احساس نمی کند . خدایا ،

تو خود گفتی که در قلب شکسته خانه داری

شکسته قلب من جانا به عهد خود وفا کن 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: